Ang tikas at katanyagan ,
Isang iglap mawawalit
Sa paglipas ng sandali
Ay mawawala ang kisig
Di nga ba’t bawat araw,
Mang-aakit sumisidhi
Sa alok nilang kariktan,
‘wag lulusong kahit saglit.
Sa iyong puso at isip,
Payo ng Diyos ‘wag iwaglit
Sa tuwina siya’y sundin,
Bawat saglit siya’y purihin.
Kaloob niyang yaman at
Dunong ay itangi at mahalin,
Sa kasayahang may layaw
Hindi dapat na gugulin.
Sa mundong makasalanan,
Aliw ay panandalian,
Ang naglipanang alindog
Ay may pusong mapaglinlang
Subalit ang pag-ibig na
Tunay at marangal
Yaong kay Cristo at sa Diyos,
Siyang dapat panghawakan.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento